فتومونتاژ
عکسهای مجموعۀ «خوابِ روزانه» اثرِ «صمد قربان‌زاده» با استفاده از عناصرِ نمادین در فتومونتاژ، این خطر را با صراحتِ تمام به جان می‌خرند. عکس به لحاظِ فنی از اجرایی قدرتمند برخوردارند. پس آنچه اینجا در رویکردی کمابیش آسیب‌شناختی مدِ نظر قرار گرفته، برای خوانشِ ارتباطِ نمادهای حاضر در تصاویراست. پس‌زمینۀ عکس‌هایش را برهوتی وسیع تشکیل می‌دهد که گویا حاصلِ دریایی‌ست خشکیده. شوره‌زاری که در نقشِ موتیفی آشنا و بستری برای اعمالِ چیدمان عمل می‌کند. عناصرِ قرار گرفته در این فضا اجزائی را شامل می‌شود که اغلب از لحاظِ نمادین دارای نسبتی مستقیم و سرراست با یکدیگرند. همه می‌دانیم که نماد به رغمِ ماهیتِ ابهام‌زایش، چه در زبانِ گفتار و چه در نوشتار،تا چه اندازه قادر است در یک اثرِ هنری ابهامِ گفتاری را با ابهامِ نوشتاری و حضور را با غیاب جایگزین نماید.
|